بیش از یک سوم زغال سنگ این کشور از ناحیه زغال سنگ آپالاچی، که شامل ویرجینیای غربی، ویرجینیا، تنسی و کنتاکی است، می آید. زغال سنگ استخراج شده از تگزاس در منطقه زغال سنگ داخلی عمدتاً بازارهای محلی را تامین می کند.
زغال کبابی در تهران با سنگ های معدنی که از مواد معدنی ساخته شده اند بسیار متفاوت است. زغال سنگ از مواد شکننده گیاهی ساخته شده است و قبل از تبدیل شدن به ماده سیاه و براق آشنا که به عنوان سوخت سوزانده می شود، دستخوش تغییرات زیادی می شود.
زغال سنگ طی میلیون ها سال مراحل مختلف کربنی شدن را طی می کند و در تمام مراحل توسعه در نقاط مختلف جهان یافت می شود.
زغال سنگ بر اساس میزان تغییر آن در طول زمان رتبه بندی می شود. قانون هیلت بیان می کند که هرچه درز زغال سنگ عمیق تر باشد، رتبه آن بالاتر است. در اعماق بیشتر، این ماده با دما و فشار بیشتری مواجه می شود و بقایای گیاهی بیشتری به کربن تبدیل می شود.
ذغال سنگ نارس زغال سنگ نیست، اما در نهایت می تواند در شرایط مناسب به زغال سنگ تبدیل شود. ذغال سنگ نارس تجمعی از پوشش گیاهی تا حدی پوسیده است که مقدار کمی کربنیزاسیون را پشت سر گذاشته است.
با این حال، ذغال سنگ نارس هنوز هم بخشی از “خانواده” زغال سنگ در نظر گرفته می شود، زیرا حاوی انرژی است که گیاهان اصلی آن وجود داشت. همچنین حاوی مقادیر زیادی مواد فرار و گازهایی مانند متان و جیوه است که هنگام سوختن برای محیط زیست خطرناک هستند.
ذغال سنگ نارس به اندازه کافی رطوبت را حفظ می کند تا اسفنجی شود. می تواند آب را جذب کند و باتلاق را گسترش دهد تا ذغال سنگ نارس بیشتری تشکیل دهد.
این امر آن را به یک دفاع زیست محیطی ارزشمند در برابر سیل تبدیل می کند. ذغال سنگ نارس همچنین می تواند در خاک ادغام شود تا به حفظ و آزادسازی آهسته آب و مواد مغذی کمک کند. به همین دلیل پیت و به اصطلاح پیت ماس برای باغداران ارزشمند است.
ذغال سنگ نارس منبع مهم انرژی در بسیاری از کشورها از جمله ایرلند، اسکاتلند و فنلاند است که در آنها آبگیری شده و برای گرما سوزانده می شود.
